Pablo Picasso/Ο Πάμπλο Πικάσο

Είναι ο μεγάλος ζωγράφος του 20ου αιώνα, ο δημιουργός της Γκερνίκας και των Δεσποινίδων της Αβινιόν, από μικρός έδειξε το ταλέντο του. Εγκαταστάθηκε νωρίς στην Μονμάρτη, στο  Παρίσι της Αβάν γκάρντ και γνώρισε πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες. Το έργο του οι Δεσποινίδες της Αβινιόν, ήταν έργο/σταθμός, καινοτόμο και μοντέρνο, μ' αυτό γεννιέται ο κυβισμός  που είναι κατά της προοπτικής στο σχέδιο, όλα έρχονται κοντά μας στον πίνακα αυτόν.
Το 1937, η βασκική πόλις Γκερνίκα στην βόρεια Ισπανία βομβαρδίζεται από την Ιταλική και Γερμανική αεροπορία που συμμαχούσε με τον Φρανσίσκο Φράνκο εναντίον της κυβέρνησης της Ισπανικής Ρεπούμπλικας, στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο.
Την καταστροφή και τα ολέθρια αποτελέσματα του πολέμου τα καταγράφει ο Πικάσο σ' 'εναν συμβολικό πίνακα, την Guernica. Θεωρείται το μεγαλύτερο έργο του και μόνον όταν αποκαταστάται η Δημοκρατία στην Ισπανία, γυρνά πίσω. Εκθέτεται στο μουσείο Reina Sofía της Μαδρίτης.

Το Πάσχα στην νότια Ισπανία

Την Μεγάλη εβδομάδα η Ισπανία μεταμορφώνεται.

Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να παραλείψουμε να την δούμε έστω και μία φορά στην ζωή μας.

Στον νότο είναι παράδοση, φολκλόρ, τέχνη καθολική Μπαρόκ, saetas, ίσως-ίσως και κίτς μπορώ να σκεφτώ, ακόμη και παγανισμός θα έλεγα.

Οι λεγόμενες "procesiones" τους είναι μία γιορτή που συμμετέχουν όλοι, ακόμη και οι τουρίστες. Την πρώτη φορά που είδα τους επιταφίους τους, έτρεχαν δάκρυα απ' τα μάτια μου, ξαφνικά σταματάν τον επιτάφιο για λίγα λεπτά, ένας καλλίφωνος μέσα από το πλήθος τραγουδά μία "saeta" μέσ' την βαθιά σιγή της νύχτας, και ανατριχιάζεις.

Είναι η βαθιά ριζωμένη παράδοση του μαρτυρίου του Χριστού, και ξαναγιεννιέται έντονα κάθε χρόνο αυτήν την ημερομηνία στις ψυχές των καθολικών.

Η μεγαλύτερη procesión (επιτάφιος), η Macarena της Σεβίλλης. Υπάρχουν πολλές, της Μάλαγας, στην Κόρδοβα επίσης γίνονται πολλές, στα χωριά είναι επιβλητικές και βαθιά κατανυκτικές.

Ο Γκαουντί/Gaudí

Ο Μοντερνισμός, κύμα αρχιτεκτονικό μαρκάρει το τέλος του 19ου και την αρχή του 20ου αιώνα, επηρεάζει τον καταλανό αρχιτέκτονα Antonio Gaudí που βλέπει και εννοεί την αρχιτεκτονική σάν ένα μέρος στο σύνολο της φύσης.
Αναζήτησε το φώς και το χρώμα, τα κτίριά του είναι ένα σύνολο πολλών τεχνών και αποτελούν ένα μεγάλο γλυπτό. Σχεδίασε επίσης έπιπλα και διάφορα αντικείμενα. Διάσημοι είναι οι δράκοι του στα κτίρια, επηρεασμένος από την Ανατολή  πρόσθεσε διάφορα τέτοια μοτίβα στα έργα του. Η Sagrada Familia, έργο που δεν μπορεί να καταταγεί σε καμμία κατηγορία ώς πρός το στύλ του, έγινε σχεδόν το σήμα κατατεθέν της Βαρκελώνης.
Το κυματοειδές κτήριο ονόματι Casa Batlló θυμίζει κύματα θάλασσας, είναι από τα πιό παράξενα δημιουργήματα της αρχιτεκτονικής, οι τοίχοι του είναι μόνο καμπύλες, λέγεται ότι οι άνθρωποι που ζούσαν μέσα δεν μπορούσαν ούτε ένα καρφί να καρφώσουν στους τοίχους του. Το Πάρκο Γκουέλ άλλο ένα παραμύθι με δράκους, ζώα, κίονες και χρωματιστές ψηφίδες. O Gaudí απέφευγε συστηματικά τα φώτα της δημοσιότητας, ντυνόταν ατημέλητα και δεν πρόσεχε τίποτε άλλο από την τέχνη του. Το 1926 σκοτώθηκε απ' το τραμ, κανείς δεν τον αναγνώρισε, νόμισαν ότι επρόκειτο για άστεγο.