Dancing with the S...panish, ο χορός, η κιθάρα, το φλαμένκο.

Είναι ο λαός με τα λιγότερα ταμπού για χορό, μετά τους λαούς της Αμερικής (βόρειας, κεντρικής και νότιας). Εδώ δεν ντρέπονται να δείξουν τις χορευτικές τους ικανότητες ούτε στα μπάρ, ούτε στις υπαίθριες γιορτές τους στις πλατείες, στους δρόμους. Λικνίζονται στις μελωδίες μιάς ρούμπας, ενός πάσο ντόμπλε, φλαμένκο, ταγκό. Οι ντισκοτέκ ή και τα μπάρ ακόμη προσφέρονται για κάτι τετοιο. Το παράξενο εδώ είναι να μην χορέψεις.
Στην μουσική έχουν να επιδείξουν πολλά είδη. Στην δεκαετία του 70 με το κίνημα movida madrileña, το ξεφάντωμα και ο εκμοντερνισμός της Μαδρίτης κατόπιν απομόνωσης της χώρας λόγω του Franco, είχαν να δείξουν πολλά μουσικά γκρούπ και πολύ αξιόλογους καλλιτέχνες.
Το φλαμένκο είναι τραγούδι, χορός και κιθάρα, με κυρίαρχο στοιχείο τον ρυθμό. Είναι επικοινωνία και μαγεία, είναι συναίσθημα που αναβλύζει από την φωνή του τραγουδιστή και την ψυχή της χορεύτριας. Γενέτειρα θεωρείται η περιοχή γύρω από την Σεβίλλη αλλά μπορούμε να το δούμε και σε κάθε πόλη της Ισπανίας. Η κιθάρα του φλαμένκο, με τεχνικές πολύ διαφορετικές από αυτές της κλασικής καθώς και διαφορετικό ηχόχρωμα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να διαδοθεί το φλαμένκο σ' όλο τον κόσμο. Ομως απαραίτητο για να μπεί κάποιος στο "κλίμα" του φλαμένκο, είναι να ζήσει ένα διάστημα στην Ισπανία.